INSANLIK ÖLDÜMÜ ?
KÖYDEN HIKAYELER & ANILAR
Hayirsever Haci
Ceylanin Intikami
Insanlik Öldümü ?
Capan Emmi
Ihsan Amcam ( Baba )
Panliya Bakan Geliyor
Selaminin Dügünü ( Patlak Davul )
Tat Yilmaz Sarikayanin Cetesine karsi
Gö Yahya Emminin Köy Odasi
Cengiz Hoca
Tat Yilmaz ve Aksaray Sanayi
Fikretin Motoru
Piskopat Horoz
Okul Topu
Hizir Emmi Motordan Düstü
Isak Emmi , Cendermeler ve Ben
Eski Dügünlerimiz
Muhtar Emmimin Sigarasi
Avcilar
Tat Yilmaz ve Taksici
Gö Yahyanin Foteri
Göllü Bagi
Ilk televizyonlarimiz
Dagitan Bölemin Aski
Ebemin Balik Corbasi
Fikriye Ana
Tat Yilmaz
Kör Isak Emmi
Gurbet
Celebi Hoca
Emmi oglu niye kaciyor ?
INSANLIK ÖLDÜMÜ ?
Yazan: Erhan Inaltekin
Beni derinden etkileyen bir animi sizlerle paylasmak istiyorum.Ani yazma konusunda biraz acemiyim eger hatam olursa simdiden özür dilerim.
Beni tanimayanlar icin cok kisa bir sekilde kendimi tanitmak istiyorum.Ben, Erhan Inaltekin Topallarin Yasarin ogluyum.Ilkokulu Göllü Köyünde, Orta okulu Agacören ve Sereflikochisarda, Liseyi S.kochisar ve Kirsehirde bitirdim. Daha sonra 1992 de Almanyaya Gurbetci ailese olarak geldim.Su anda Almanya münihte ikamet ediyorum.Evliyim, yedi yasinda bir oglum ve bir yasinda kizim var. Lafi fazla uzatmadan ben anima geceyim.
Yukarida ifade ettigim gibi, ben S.kochisarda liseye gideriken hemen hemen her hafasonu köye kacardim. Rahmetli dedem Ömer ve Allah uzun ömür versin ebem Nafika yi vede köyümü cok özlerdim Köyüm burnumda tüterdi.
Günlerden birgün gine Köye gitmek icin, Dolmus Garajina ( Terminale ) vardim. Ben Graja vardigimda Köyün dolmusu gitmisti.Bende Panlinin dolmusuna yöneldim. Tam o sirada Ramazan Özdemir abi ve rahmetli oglu Burhan la karsilastik. Burhan ni Ramazan abi kucaginda tasiyordu.
- Mehaba Ramazan abi hayirdir
- Merhaba Erhanim, Burhani hastaneye götürdüm simdide köye gideceyiz, dolmuslara bakiyoruz.
Kisa bir aciklama: Yanilmiyorsam Ramazan abi nin oglu Burhan kardesimiz böbrek hastasi idi. Oglunu diyaliz icin hastaneye götürüyordu.
Bizim köyün dolmusu gittigi icin basladik Panlinin dolmusculari ile pazarliga, bizim köyden gecsinler diye. Ramazan abi ve ben bütün cabalarimiza ragmen, Panlinin dolmuscularini bizim köyden gecmeye ikna edemedik. Hastamiz var dedik. Kaldiki Burhani Ramazan abi kucaginda tasiyor ve bunu dolmuscular görüyor. Buna ragmen göllüden gecmeye ikna olmadilar.Velhasil genede Panlinin bir minübüsüne bindik. Bizi belin basinda yani cildirde indirdi. Basladik köye dogru yürümeye. Rahatsizligindan dolayi Burhan kardesimizin yürümeye dermani yoktu onun icin, Ramazan abi oglunu kucagin da tasiyordu.
Bende minübüscülere söyleniyordum.
- Ya ! Ne vardi köden gecselerdi. Paralarini verirdik. Onalrin coluk cocugu yokmu? Diye söylendim.
- Erhan Kafana takma biz aliskiniz. Dedi Ramazan abi.
- Rametli Burhan yüzünde bir tebessüm ile Erhan biz herzaman böyle gidip geliyoruz, alistik.
Köy asagi yürüriken, Ramazan abi ver birazda ben tasiyayim, nefeslen dedim. Zor ikna ettim Rahmetli Burhani ben tasimaya basladim. Ama o zamanlar daha yasim kücük cok toydum. Hemen 20-30 metre sonra yoruluyordum. Ramazan abi oglunu geri alip kendi tasimaya devam ediyordu, az da olsa Ramazan abinin biraz soluklamasina yardimci olmaya calisiyordum. Böylece bir hayli yol aldik.Ve ben bir ses duydum. Arkama döndügümde bir arabanin yaklasmakta oldugunu gördüm. Erhan tam firsati el kaldir bu arabayi durdur dedim. Ramazan abi sanki Burhani yeni kucagina almis gibi yürüyor, Erhan bosver araba durursa bineriz, el kaldirma diyor idi. Ve ben el kaldirdim oda ne araba durmadi ve bizi toz icinde birakip gitti. Benim tüylerim diken diken oldu:
- Ya! Bu nebicim bir is, insanlik öldümü? Niye? Durmadi bunlar. Burhani gördüler kucagimizda tasiyoruz, elde kaldirdim dedim.
- Rahmetli Burhan: Erhan bosver biz aliskiniz evelallah
- Ramazan abi: Erhan araba onlarin isterse durur, isterse durmaz bir sey diyemeyiz bosver diyordu.
Ve basi dimdik uzun adimlarla Burhan kucaginda yürümeye devam ediyordu. Bende homurdanmaya sürdürüyordum. Böyle insanlik olurmu? Insanlik öldümü? Diye.
Tam bu sirada hemen yüzüm gülmeye basladi.Aman Allahim bu da ne baska bir araba geliyor idi. Hemen gine el kaldirdim bu kez kararli idim. Arabayi durduracaktim. Nerdeyse yolun ortasina ciktim. Araba yavasladi, fakat genede durmadi. Bu kez kann beynime sicradi. Hemen Ramazan abiye ve Burhana döndüm baktim. Beni tek teselli eden Ramazan abi basi dik soguk kanli bir sekilde yürüyor ve durmayan arabalara hic aldirmiyordu. Rahmetli Burhannin yüzünde bir tebessüm vardi.Topallarin kavaklarina kadar yürüdük orda durduk cesmeden su ictik ve tekrar yola devam ettik. Bizim evin yaninda Rahmetli dedem ömer bizi gördü ve basimizdan gecenleri dedeme anlattik.
- Dedem dediki: Ramazan oglum gel bir dinlen, bi yemek yiyelim. Benim motoru Hamza götürdü motor gelince ben sizi köye yikarim.
Dedem ve ben cok israr etmemize ragmen, Ramazan abi yolcu yolunda gerek diyerek, Burhanda kucaginda köye dogru gitti.
Ben arkalarindan baka kaldim.
- Ve dedimki:
- Ya! Insanlik ölmüs bu insani arabalarina almadilar. Tam o esnada kafamda simsekler cakti. Insanlik hic ölürmü dedim. Eger insanlik ölmüs olsa idi. Bu baba bu cocugu bu kadar kucaginda tasimaz……….
Ölmüslere allahtan rahmet saglara Allahtan uzun ömür diliyorum.